Zülüflü Baltacı 3

Kaldığımız yerden devam.

5000 Asker bekleyen Deli Hüseyin Paşa bu sırada da boş durmaz köprü han hamam yaptırarak Hristiyan halkın teveccühünü kazanmaya devam eder. Haberler artık İstanbul’a daha da olumlu gitmeye başlar. Osmanlı topraklarında artık Deli Paşa’nın adı daha çok sitayişle anılır. Kendisi her şeyden bihaber Kandiye Kalesini almak için cansiperane savaşırken “Padişah Yetkisi” ile Veziri Azam olmuş Arnavut Devşirmesi Köprülü Mehmet Paşa, Deli Hüseyin Paşa’yı başkomutanlıktan azleder. Köprülü Mehmet Paşa en başından itibaren bu kabiliyetli adamı sevmediği için vezirliğinin de önünde en büyük rakip olarak görür hemen Edirne’ye çağırır. Edirne de bir katakulli ile canına kastedilecekken; Saray Ağlarının, Resi-ül Küttabın ve Padişah Annesinin baskısı ile Devşirme Vezir Köprülü Mehmet Paşa güçlükle ikna edilir.

Köprülü Mehmet artık bu Deli’yi Fetva dışında ortadan kaldıramayacağını anlar. Bolulu Mustafa Efendi’den fetva ister. Mustafa Efendi, “Suç yok cürüm yok fetva da yok.” Der paşanın adamlarını gönderir. Deli Hüseyin Paşa’yı katledemiyor olmak Köprülü Mehmet Paşa için izzeti nefis meselesi olmuştur artık. Koca devletin sanki başka sorunu yokmuşçasına kafa yormaya başlar Köprülü Mehmet. “Daha zor görevler vereyim ki daha işin altından kalkamasın illaki bir yerde tökezler.” Der. Edirne’ye gelen Deli Hüseyin Paşa’ya Kaptan-ı Deryalık verilir. Deli Paşa o görevi de yapar. Köprülü oradan da azleder. Rumeli Beyleri beyliğine tenzili rütbe yapar. Ona da ses çıkarmaz Deli Paşa o göreve de koşar.

Rumeli Beylerbeyliği görevi sırasında zenginlerden Zahire Baha vergisini toplattığının haberini alan Arnavut Köprülü gizlice Filibe Kadısı Süleyman Efendiye, zalimce bir davranış vuku bulmuş ise mazlumların İstanbul’a gönderilmesini ister. En nihayetinde bir açık bekleyen Köprülü’nün eline koz geçer ve bu verginin adaletsiz toplandığı hükmünü verir. Bu hükümle de fetvayı alır. Deli Hüseyin Paşa tez elden saraya çağırılır. Ertesi gün Deli Hüseyin Paşa Avcı 4. Mehmet’in(o zaman çocuktur) huzuruna çıkarılırken Arnavut Köprülü’nün, Padişah’ın kulağında bir şeyler fısıldadığına şahit olur.

“Girit’te binlerce kese altını yerine harcamadın. Layıkıyla hizmet etmedin. Kandiye Kalesi alınacakken İhmal ettin. Emektar vezir olduğun için işlem yapılmadı. Şimdi de Rumeli’de zorla para mı toplamaya başladın.” Denir.

Deli Paşa yalvarıp yakarmaz ayağa kapanmaz.

“Bana bunu edenleri Allaha havale ettim. Çoktandır canıma kastetmek isterlerdi. Bu şikâyetlerin hepsi ısmarlamadır.” Der ve sükût eder.

Çocuk Padişahta zaten dinlemez ve Yedikule Zindanlarına atılır. Kendisini kurtarmak isteyenlerin ricaları da kabul edilmez. Aralık 1658 yılında boğularak öldürülür. Deli Hüseyin Paşa’nın katli halk tarafından hoş karşılanmaz hatta infiale yol açar. Hakkında adsız bir ozanın yaktığı türkü ise dillerde dolanır.

“Ben gittim Hünkârım sen binler yaşa,

Devlete hıyanet etmedim haşa,

Bir gün lazım olur Hüseyin Paşa,

Elveda Gaziler Unutman bizi.

Uğrarsa eğer kabrime yolunuz,

Hüseyin Paşa’ya Fatiha kılınız,

Şehitler, Gaziler kaldım yalunuz

Elveda Gaziler unutman bizi.”

Ve böylece bir Türk evladı daha yalunuz kalarak hakkın rahmetine kavuştu. Olurda mezarına Fatiha okumak isterseniz, mezarı Yedikule’de Hasbahçe’de Yaldızlı Kapıdadır.

Yıllar sonra Köprülü Mehmet Paşa yerine vezir olan oğlu köprülü Ahmet Paşa Girit’i fethetmek için işe koyulur. Girit’te anlar ki Deli Hüseyin Paşa iftiraya kurban gitmiş. Girit’te Yapılan Camiye Deli Hüseyin Paşanın adını koyar. Hakkı ancak bu kadar teslim olunur, bize düşen ise bu Kahraman komutanı gelecek kuşaklarımıza aktarmak olur.

Selam Ve Muhabbetle…

Not: Yazıda; İsmail Hami Danişmend’den, İsmail Hakkı Uzunçarşılı’dan, en fazla alıntı da Mevlüt U. Yılmaz’dan yapılmıştır.