Zamanın Değeri ….

Elimizden kayıp gitmiş şeyler uğruna ne çok üzülebiliyor ne çok travmalar geçirebiliyor insan. Geri döndürülmesi mümkün olmayan ne çok şey var geriye baktığımızda.

Cyrill Gely ’’Üzerinde yüzyıl konuşsak bile geçmiş, asla değişmeyecek. ’’ der. O zaman hayatımızda değişmeyecek durumları kontrol ederek düşünerek ve kıymet bilerek adımlar atmalıyız ki ömür boyu bedenimizde o pişmanlığın ve geç kalmışlığın yükünü taşımayalım.

Bazen düşünüyorum da herkes ne kadar merak ediyor sonuçları; sınavın sonucunu, maçın sonucunu, yarışmanın sonucunu… Roman okumaya başlıyoruz hemen son sayfayı açıp romanın sonuna bakmak istiyoruz. Hep geleceği düşünüyoruz, o sırada akan zamandan bihaber olarak.

Unutulmamalıdır ki zaman gelir her şey değişir ve dönüşüme uğrar. Bir virüs geldi, hiç hayal bile etmediğimiz karantina günleri başladı. Bütün planlarımız altüst oldu. İşe sahiptik, işe gidemedik. Ailelerimize hasret kaldık, ziyaretlerine gidemedik. Tatil planları yapmıştık ama arabamıza dahi binemedik. Aslında bize ‘’DUR!’’ dendi ama biz ‘’DURMADIK!’’.

Kısıtlı bir hayatın yaşandığı bu yeni normal günlerimizde duyduklarımız ile değil de kalbimizle ebeveyn olmayı başarabilmeliyiz. Çocuklarımız ile baş başa kaldığımız bu günlerde gözlemledik ve şunlara şahit olduk: Çocuklarımızın izlediği çizgi filmlerden, yediği cipslerden, yemediği sağlıklı yiyeceklerden, uyumadığı gecelerden daha hasar verici olan şey ilgisiz aile tutumuydu. Burada asıl derdim aileleri suçlamak değil, birlikte bir çözüm yolu bulmak. Belki ailesi olarak hiç bu kadar evlatlarımız ile uzun vakit geçirmemiştik. Belki hep iş yerinde anne babaydık ama evde anne baba olmayı yeni deneyimledik.

Her gün farklı olacak, hatta belki her dakika. Biz ve çocuklarımız için dengesiz, tutarsız duygusal anlarımız geçip gidecek, tıpkı yoğun haz ve mutlu anlarımızın da birer anı olarak kalabildiği gibi… Bu stresli zamanları da hem kendimiz hem de çocuklarımız için doğru yönetmemiz gerekir. Psikolog Mary Alvord bir yazısında, içinde bulunduğumuz stresli zamanlarda çocukların da davranış değişimleri yaşayabileceklerini, aktifleşebileceklerini, sinirlenebileceklerini ve hatta öfke nöbeti geçirebileceklerini dile getirmişti. O zaman elimizde böyle küresel bir kriz varsa elimizden gelen en iyi yöntem ne ise onu uygulamalıyız.

 Peki ebeveyn ne yapabilir?

• Çocuğunuza yardım etmek için önce siz sakin kalmalısınız. Siz ne kadar sakin olursanız çocuğunuz o kadar güvende
• İyi giden şeylere odaklanın. (Trafik yok, koşturmaca yok…)
• Çocuklarınızın arkadaşlık bağları sanal yollarla olsa da desteklenmeli. Fiziksel mesafemizi korumamız şart olsa da sosyal bağımızı bir şekilde korumamız gerekmektedir.
• Geleceğe dair karamsar değil, umut verici konuşun. Bu, ütopik hayalleri kurun veya kurgu yapın demek değil ama şükretmeyi öğretin. Şükür güzel enerjileri de etrafında toplar.
• Çocuğunuzla oyunlar oynayabilir, çocuğunuzun deneyler yapmasını teşvik edebilirsiniz.
• Öğrendikleri yeni bilgileri bir kutuya atıp okullar açılınca arkadaşları ile paylaşımda bulunabilirler.
• Eski bir çarşaftan twister oyunu hazırlayabilir ve ailece oynayabilirsiniz.
• Çeşit çeşit düğmeler toplayarak dikiş dikmeyi öğretebilirsiniz.
• Nevresim değiştirmenin nasıl yapıldığını gösterebilirsiniz.
• Birlikte mutfağa girmek tam bir parçadan bütüne laboratuvar ortamı sunar. Beraber reçeller, pastalar, yemekler, salatalar yapabilirsiniz.
• Birlikte filmler izleyip sonra onların can alıcı noktalarını sorabilirsiniz.

Ya da bunların hiçbirini istemiyorsa geçirdiğiniz vaktin kıymetini bilebilirsiniz. Gözlerine bakıp sarılabilir belki sadece çok sevdiğinizi söyleyebilirsiniz. Geriye dönüp pişman olmamak için şimdiden kucaklamak lazım tüm güzellikleri.