Yersiz Hırs ve Yersiz Sevda

Merhaba arkadaşlar..

Geçtiğimiz günlerde bir ekonokomik trajedi yaşandı. Paraya para kazandıralım, kendimiz yatalım hatta yata yata daha çok kazanabilelim diye yine kör kütük kapıldık gittik akıntıya, üzüldüm milletin haline en çok da canım ülkemin haline…

Koşa koşa dolara sarıldı vatandaşlar. 100 liralık dolar almaya çalışan küçük bütçeli insanlar da gördüm, kredi üstüne kredi çekeni, mülklerini satanı da, varı yoğu bir arabası var onu satanı da gördüm.

Devletimize atılan taş taneleriydi onlar irili ufaklı can yakar yakmaz orası ayrı ama kimse kusura bakmasın safınız doğru değildi. Paramız eriyor, paramız bitiyor, dolar alalım kazanalım, dolar uçuyor diyerek bu yükselişe bir destek de biz attık hemen hemen bütün ülke benimsedi bu yersiz hareketi.

Cumhurbaşkanımızın uyarılarına rağmen elinde avucunda ne varsa dolara yatıranlar oldu. Adeta halkın gözünü hırs bürüdü hiç dolar girmeyen evlere dahi dolar sızdı sağı, solu, önü, ardı kalmadı bu işin.

Sarığa da sığdı Franklin, Milliyetçilerin cebine de sığdı, Amerika’dan bağımsız hür bir Türkiye isteyenlerin cebine de sığdı…

Kimse alınmasın, kimse gocunmasın millet olarak doları iyi benimsedik bu gidişata ağzımızın suyu akıyordu avuçlarımızı ovuşturuyorduk, doğruya doğru eğriye eğri. Millet olarak doyumsuz bir midemiz, yersiz bir sevdamız var paraya karşı, nelere sahip olursak olalım ne pahasına olursa olsun paraya, altına, mülke, mala dayanamıyoruz.

Zaafımız var üstelik öyle kazanma zaafı filanda değil doyumsuz bir zaaf işsizken iş istiyoruz, işi bulunca yükselmek istiyoruz, yükseliyoruz dolgun maaş derken en sonunda bizi işe alan firmanın ortağı olmak istiyoruz.

Ne zaman doyacağız? Ne zaman memnun olacağız? Ne zaman kanaat edeceğiz? Hiçbir zaman denilmesinden korkuyorum.

Tepetaklak gitti paralarımız. Vatandaş olarak içimin yağları eridi, sanki hep birlikte kendi ülkemizi sıkıntıya sokmak için koşturuyorduk ATM’ lere, bankalara döviz bürolarına, mobil bankacılığa. Ne de güzel oldu az bile oldu hak ettik, müstahak bizlere.

Devletimizin paçasında ufak bir alev görünüyordu ve herkes eline bir bidon, bir bardak kim ne kadar taşıyabiliyorsa o kadar benzin alarak koşa koşa gidiyordu ne de güzel oldu. Hak etmedik mi?

Hükümet yine yaranamadı, dolar uçuyor diye hükümete sesini duyurmaya çalışanlar şimdide bizi zarara soktu mahvolduk diye hükümete seslerini duyurmaya çalışıyorlar. Biz bu tokadın çok daha fazlasını hak ettik.

Bu ülkeyi savaşarak alamazlar buna eminim bu ülkeyi bitirse bitirse bizim bu yersiz hırsımız, yersiz sevdamız doyumsuzluğumuz, paraya olan zaafımız bitirir.

Allah devletimize zeval vermesin bizim gidecek sığınacak başka ülkemiz yok biz bu topraklarda kendi mezarımızı kendimiz kazarız da yine de kaçmayız da göçmeyiz de, teslimde olmayız.

Çalışacaksınız arkadaş öyle yata yata yiyim yok. Esnaf camiasından ileri gelenler, o gün kredi çekip dolara yatırmadılar mı?

Bağımsız Türkiye, Milliyetçilerin Türkiye’si, Amerika’dan bağımsız Türkiye’cilerin Türkiye’si, özgürlükçülerin Türkiye’si, sarıklıların Türkiye’si. Ne de güzel sahip çıktınız ülkenize.

Satılık mı bu ülke? Satılık mıyız biz? Değiliz elbette. Peki, neden öyle davrandık? Yakışmadı bizlere hem de hiç yakışmadı.

Bizlerin içinde bazı güç değişiklikleri olmuş, Allah diyenler azalmış, iman ile savaşan adamların torunlarında üzülerek söylüyorum çoğunda iman anlayışı dahi kalmamış, herkes kendi putunu yaratmış gönlüne koymuş Franklin’in girmediği ev kalmamış.

Acı ama gerçek haddimi aşmış, sürçü lisan etmişsem af ola. Kalın sağlıcakla.