Yapboz

Hayal ettiğiniz insan olmaya çalışmak, içinizdeki insanı harcamaktır!

Hayran kalmaktan vazgeçin. Hayran kalmanız, hayran kaldığınız kişinin başarısı ile aldığınız haz, kendi başarınız sonunda alacağınız haz ile aynı olursa sizi harekete geçmekten alıkoyar.

İnsanız, zaman zaman konuşmasına, tavrına, ahlakına, ilmine irfanına ve buna benzer İnsana ait ve insana yakışan meziyetlerine hayran kaldığımız insanlar vardır. Hayran kaldığımız insanın kazancı artınca seviniriz, Tuttuğumuz takım kazanınca seviniriz. Hayranlık duyduğumuz kişi ya da kişilerin başarısı bizde inanılmaz coşku ve mutluluk yaratır. Sanki onlarla özdeşleşmişizdir ve bizim bir şey yapmamıza gerek yoktur. Onların sahip oldukları başarılardan bizler keyif almaya başlamışızdır. Onlar bilinç altlarımıza kazınmıştır başarılı insanlar olarak. Hepsinin beğendiğimiz bir yanı vardır. Biraz önce de bahsettiğimiz gibi kiminin konuşması, kiminin tavrı, kazancı ve hatta sosyal hayattaki yeri ve konumu, mesleği ve aile yaşantısına kadar bunları genişletebiliriz. Ne kadar iyi insanlarız değil mi? İnsanların kendi emekleri ile sahip oldukları varlıklarına bu kadar sevinebiliyoruz. Harikayız kutlayalım kendimizi.

“Eğer bir şeyi basitçe açıklayamıyorsan onu yeterince iyi anlamamışsın demektir.” Bu cümle üzerinden ilerleyelim. Söyleyenin Einstein ya da Feynman olduğu konusun da ikilemler olsa da doğrunun nereden geldiği önemli değil şu durum da. Hayatı bir yapboza benzetirsek eğer; yapbozun boyutu, parça sayısı, dizilimi ve ortaya çıkan resmi bizim hayatımızın tamamı olarak değerlendirelim. Bu resmin ortaya çıkmasında gerekli olan parçaları kimi zaman, karşılaştığımız zorluklar, yaşadığımız mutluluklar, hastalıklar, başarılar, başarısızlıklar, hayata dair ne varsa tamamını yapbozun bir parçası olarak görüp, resmin ortaya çıkmasında gerekli olan nedenler olarak değerlendirelim. Buna göre de bize ait bir resim de başkasının yapbozuna ait renkleri barındırmak kendi yapbozumuza aykırı olacaktır. Sırf parça olarak aynı şekilde duruyor diye görselde farklılık yaratacak parçaları kendi yapbozumuza almayalım ki kötü kadere, şanssızlığa ve talihsizliğe inanıp bütün bunları da hayatımıza çekmeyelim. Psikolojide, ters çaba kuralı olarak adlandırılan bir durumdur. Neyden kaçarsanız onu hayatınıza çekersiniz, neyden kaçarsanız beyniniz onu size çekecektir.

“Hayal ettiğiniz insan olmaya çalışmak içinizdeki insanı harcamaktır.” Der Kurt Cobain. Her birimizin kendimize ait özellikleri vardır, tıpkı parmak izlerimiz gibi ve bu özellikleri açığa çıkarıp, aslında kendimizi keşfedip hayatımıza katma değer katacak özelliklerimizi aktive edebilirsek, hayat ile benzeştirdiğimiz yapboz resminin güzelliği o oranda net ve güzel olacaktır.

Bunların altında yatan neden nedir bilmiyorum ama şunu biliyorum, hayranlıklarımız sürekli olarak güç etrafında dönüyor. Yani güçlü olanın ya da bizde olmadığına inandığımız değerlere ve güce sahip olan insanlar etrafında dönüyor. Kim bilir? Belki genetik akarım ile gerilerden gelen duygulardır ama bunlarla devam edemeyiz. Bir yerde dur demeliyiz bu gidişata. Oscar Wilde şöyle açıklar bu durumu; “İnsanların çoğu kendileri değil başkalarıdır. Düşünceleri başkalarının düşünceleridir. Yaşamları başkalarını taklittir ve tutkuları ise alıntıdırlar. Şimdilerde insanlar öz benliklerinden korkuyorlar”. Hayat bize ait ise bizim yetkinliklerimiz ile daha güzel bir yöne götürmek elimizde ve zannettiğimizden daha büyük bir güce sahibiz. İnanın buna.