Yakma Allah’ım

Ülkemizin her tarafı yanıyorken başka konu hakkında yazmak hem topluma hem de kendime çok büyük ayıp olacaktır. Bir haftadır her yerimiz yanıyor. Yanan canlı, yanan ekosistem-habitat. Orada yanan sadece ağaç değil, her şey. Hatta arttırıyorum, yanan bence bir kültür.

Kimi diyor ki, şunlar yapıyor, kimi diyor ki bunlar yapıyor. Başka birisi çıkıyor, kafa bulandıran başka şeyler diyor. El insaf. El vicdan. Hangi sebeple ya da duygu ile olursa olsun, bir canlı organizmanın, vicdan sahibi bir yaratığın yapacağı bir şey olmamalı şuan ülke de olanlar. Şimdi ortalık bulanık, kimin neden yaptığı belli değil. Denilene göre;  adamlar mobilete arabaya atlıyormuş mola vere vere, yaka yaka gidiyormuş. Sabotaj, planlı sistematik yapılan bir iş gibi ama hiçbir şey net değil. Yanan evler köyler, ölen hayvanlar her biri can.  Her tarafımız yanıyor; sınırlarımız, ormanlarımız, ciğerimiz, vicdanımız yanıyor.

Bu ağaç orman mevzusuna biz daha yeni meftun olmadık. Hadisler var ayetler var. Biraz araştırdığımızda dört büyük dinde ağaca verilen önem hakkında sayfalarca yorum çıkar ortaya.  Kurcalayalım bakalım Musevi inancında ağaçla alakalı ne var? Bu dinde ağaç dikmek için bayram var. Tekrar edeyim, büyük harflerle yazayım ki sirayet etsin. AĞAÇ DİKMEK İÇİN BAYRAM VAR. Tevrat’ın bir başlığı “Mısır’dan Çıkış” tır ve orada şöyle bir emir vardır.

 “Oraya gireceğiniz zaman, toprak kazanmak için girişeceğiniz savaşlar eğer uzarsa oradaki ağaçlara kesinlikle zarar vermeyecek, korumaya alacaksınız. Onların meyvesini yiyebilecek, asla kesmeyeceksiniz. Siz her şeyi mükemmel bir şekilde bulduğunuz halde yine de gelecek nesiller için ekecek ve dikeceksiniz. Yaşınız ne olursa olsun, ömrünüzün yetip yetmeyeceğini düşünmeksizin dikeceksiniz ki, sizden sonra yetişecek olan çocuklarınız da sizlerin diktiğinden yararlanacaktır .”

Musevi inanışına göre bir örnekle ağaca bakış açısını bu metinden anlayabiliyoruz.

Hıristiyanlık’ ta özellikle çam ağacına yapılan vurgudan haberi olmayan yoktur.  Her yılbaşında çam ağacı süslenir. Neden ağaç?  Bu çam ağacı kutsallık vurgusu Eski Mısır Medeniyetinden gelmektedir. Mısırlılara ise Paganlardan geldiği tahmin edilmektedir. Yani ağaca kıymet vermek yeni olan bir şey değil. İnsanoğlu tarih arenasına çıktığından beri ağaca değer vermektedir.  Bir de başka örnek vererek örneği çoğaltayım. Budizm de Buda’nın aydınlanmasının İncir Ağcı altında gerçekleştiği için o zamandan bu zaman kadar en kıymetli ağaç olarak kabul edilmiştir. Budist tapınağına git, bir ağaca zarar vermek maksatla bir dokun bakalım bir elini kırıp diğer eline nasıl veriyorlar, neler geliyor başına.

Yahu uzaklara gitmeyelim İsmail Hakkı Uzunçarşılı’nın Osmanlı notlarında, ağaçları devlete zarar vermek amacı ile kesmenin cezası olduğuna dair bilgiler var. Ceza da elin kesilmesi. Cezaya bak, bu ceza nedeni ile ağaçlara kimse zarar veremezdi.

Gelelim en önemlisi Yüce Yaratıcımızın; “Habibim Ahmed, Resulüm Ya Muhammed” dediği, Âlemlere Rahmet Efendimizin hadislerine;

“Elinizde bir ağaç fidanı varsa, kıyamet kopmaya başlasa bile eğer onu dikecek kadar vaktiniz varsa, mutlaka dikin.” (Buhari )

Başka bir hadisi şerifte ise şöyle buyurur Efendimiz;

“Müslüman bir ağaç diker, o ağaçtan bir insan hayvan veya kuş istifade ederse, o ağaç kıyamete kadar o kişi için sadaka olur.”(Müslim)

Bir başka hadiste de şöyle buyurur yine Efendimiz;

“Hiç bir Müslüman yoktur ki, o, ağaç diksin yahut ekin eksin ve mahsulünden insan, kuş, kurt yesin de kendisi bundan istifade etmiş olmasın. Elbette o Müslüman da diktiğiyle, ektiğiyle sevap alır.” (Tecrid-i Sarih)

Kur’an-ı Azimüşşan’da; Rahman Süresi 6. Ayette şöyle geçer; “ Yıldızlar da Ağaçlar da yaratıldıkları gaye üzerine secde ederler.”

En son örnekte ise Cenabı Rab Tin Sûre’sinde “İncire ve Zeytine yemin olsun ki…” diyerek ağacın kıymetine dikkat çekmemize işaret eder.

Sabaha kadar yazsam örnekleri çoğaltırım hangi dine, hangi inanışa, hangi millete kültüre bakarsanız bakın ağaca ormana kıymet ve atıf vardır. Hangi kin, hangi nefret, hangi öç, ya da hangi amaç -hadi pollayannavari diyelim- hangi hata, hangi ihmal daha bir sürü sıfat fiil de sayarım. Hangi zıkkım sebepten dolayı bir hafta içerisinde yirmi şehirde 125 yangın çıkarır?

Bir sürü canlı nebatat, habitat gitti. O yangın da yanan insanlar, o evleri her şeyi yanıp kül olan vatandaşlar, o su taşımak için şehit olan Şahin Akdemir. Allah aşkına akılı selim birisi çıksın da bu konuda bir açıklama yapsın. Tahribatın boyutu belli bile değil. Allah, zarar görenlerin, yangını söndürenlerin, söndürmeye çalışanların yardımcısı olsun. Bu haftaki yazımı bir beddua ile kapatacağım. Klavye ile ancak bu kadar oluyor.

Bu zulmeti yapanları ne olur, yakma Allah’ım,

Rahmet ederek sıfatlarına bakma Allah’ım.

Zerre nasipleri olmasın o Cemalinden,

Çeksinler kahrını şiddeti en Celalinden.

Kılınmasın cenazeleri, yatamasınlar toprakta,

Bir esinti alamasınlar hiçbir ağaç ve yapraktan.

Günyüzü görmesinler olamasınlar bahtiyar,

Pislik içinde yaşasınlar olana kadar ihtiyar.

Her ağaç ve canlı için yırtılsın bütün etleri,

Kırılarak ufalansın ateşi yakan elleri.

Islah etme onu da soyunu da sopunu da,

Ebedi acıya duçar et cümlesini de topunu da.

Allah’ım açma af kapını, anıra anıra ölsünler,

Basamasınlar toprağa da lağıma gömülsünler.

Tekrar dirilt tekrar öldür musallat et Azrail’i,

Acılarını şiddetlendir duyana kadar İsrafil’i.

Rahmet ederek sıfatlarına bakma Allah’ım,

Azapları sonsuz olsun da yakma Allah’ım,

Ne olur, can veremesinler yapma Allah’ım,

Yakmaktan beter et ama yakma Allah’ım.