Vasatlardan Vasat Beğen

Türkiye’de şu gerçekliği kabul etmek gerekir: Profesyonel siyasetçilerimiz vasatlığı aşamıyor. Bizden de bu vasatlık içinde daha az vasat olanı bulup onu seçmemiz isteniyor. Bu ülke gerçekten bunu mu hak ediyor? Biz gerçekten vasatlığı mı hak ediyoruz? Aklı başında, fanatizm batağına düşmemiş her seçmen bu tablodan mustarip ve geleceğe dair umutlar her geçen gün azalıyor. Bize dayatılan şu iki seçeneğe bakınız;

Birinci seçenekte, yirmi senedir iktidarda olmasına rağmen ekonomi, dış politika, adalet ve eğitim konusunda dibi görmüş, adı sıkça rüşvet ve yolsuzluk iddialarına karışmış siyasi ittifakları görüyoruz. İttifak siyasetçilerinin ne geçmişe yönelik samimi bir özeleştirilerini görebiliyoruz ne de geleceğe dair iyileştirici, somut projelerini…

İkinci seçenekte ise yıllardır seçim kaybetmiş, buna rağmen kendisini yenilememiş, toplumun temel sorunlarına ikna edici alternatif çözümler getirememiş, yerelde kendisine verilen iktidar şansında farklılık ve farkındalık oluşturamamış çok partili ittifakı görüyoruz. Bu ittifakta da, siyasetçilerinin geçmiş seçimlerdeki başarısızlıklarına dair ne samimi özeleştirilerini, ne de mevcut düzenden farklı, ayakları yere basan, ikna edici bir projelerini göremiyoruz. Daha da vahimi kendi aralarındaki ideolojik farklılıkları ortak bir zeminde buluşturmayı da henüz başarabilmiş değiller. Hala birlikteliklerinin tek motivasyonun “Erdoğan gitsin hele bir” yaklaşımından öteye gittiği söylenemez.

Siyasetçilerimiz, Türkiye’deki ortalama bir vatandaşın hayatı yorumlama kabiliyetinin, siyasi bilincinin ve ahlaki anlayışının altında. Kimse kusura bakmasın. Nüfusu Seksen Beş Milyona dayanmış bir ülkede Yirmi senedir aynı siyasetçilerin aynı vasatlıkta politika üretmesi bir distopyaydı ve biz bunu yaşıyoruz. İnanıyorum ki bu toplumun büyük bir kısmı da bu distopyanın bir son bulmasını istiyor. Fakat yarın sandıklar bu insanların önlerine konulduğunda yine büyük bir çoğunluk bağrına taş basarak bu iki vasattan birine oy vermeye kendisini mecbur hissedecek. Çünkü vasatlıkta siyasiler kadar maharetli olan medyamız da bunu buyuruyor. Üçüncü bir yolu tartışmaya bile açmıyor…

İktidar kim olur bilemem… Ama iktidar olan bilmeli ki bu millet mecburiyetlerden bıktı…  Çözülmeyen sorunlardan bıktı. Ekonomik dar boğazdan, yolsuzluktan, yoksulluktan, işsizlikten, gelir adaletsizliğinden, kısıtlanmaktan, kronik sorunlardan, çıkmazlardan bıktı… Fayda getirmez tartışmalardan, sürekli kaşınan farklılıklarımızdan medet umulmasından, tüm değerlerin siyasetin kirli masasına meze yapılmasından bıktı.

İktidar kim olur bilemem… Ama iktidar olan bilmeli ki bu millet siyasilerin seçimden seçime kendilerini önemsiyormuş tavır takınmasından bıktı. Yalnızca 4-5 senede bir sandığa giderek demokrasi şöleni yaşadığına inandırılmaya çalışılmaktan bıktı… Her balkon konuşmasında kucaklanıyormuş gibi yapılmasından bıktı. Geçmişten korkuyla, gelecekten kaygıyla bahsetmekten bıktı. İnancının ya da inançsızlığının tartışılmasından, bu tartışmadan birilerinin rant elde etmesinden bıktı…

Bu millet vasatlıktan bıktı… Vasatlar arasından bir seçim yapmaya mahkûm olmaktan bıktı…

Bilin istedim…