Rüya Hali

Sevgili dostlar akrep dolunayından sanırım garip garip rüyalar görmeye başladım birkaç gündür. Bunlardan aklımda kalan bir rüyayı anlatayım sizlere.

Büyük bir sitede oturuyoruz. Sitenin tamamı tek kişiye ait ve sitenin geçmişi bayağı eski. Benim bildiğim iki büyük yıkıma uğramış ya da isteyerek yapmışlar. Site de iyi insanlar da var tabi ki ama mutlak suretle kötü olanlar da var. Site aslında güzel bir site her renkten her inanıştan olan insan var, hatta eşsiz lezzette meyveler, sebzeler de yetişiyor bahçesinde ama biri var ki kendisinin daha iyilerini yetiştirebileceğini iddia ediyor. Yapabileceği her şey yine site sahibinin ilmi ve vereceği izin kadarı ile sınırlı ama keçi gibi inatçı olmasından belli zaten amacı. Bizim bina da öyle bir yerde ki sitedeki birçok binanın geçiş güzergahı üzerinde, yani delisi de velisi de çok öyle garip bir binadayız.

Yerinden dolayı da diğer bina sakinleri ve bina yöneticileri tarafından kontrol altında tutuluyoruz. Hatta bunun farkına varan birçok kıymetli bina sakini ellerimizden kayıp gitti. Bana göre en kıymetlisi de binayı restore edip etrafını düzenleyen, içeriye birçok güzellikler katandı. Bizim binayı, bina sakinlerinin aidiyetlerine olan bağlılıklarını bilenler kullandı hep. Epey oluyor yan yana, altlı üstlü oturduğumuz komşularımız ile birbirlerine düşürdüler insanları. Bunu yapanlar baktılar ki apartman sakinleri dünden razıymış böyle bir kargaşaya. O zaman alın size daha büyüğü diye verildi binanın etrafı ateşe. Bina sakinleri dışarı çıkamaz oldular ateşten, insanlar bağına bahçesine gidip gelemez oldu. Bina yöneticisi iyi kötü bir şeyler yapmaya çalışıyor ama yetmiyor ve sanki onun etrafı da çevirili. Binanın içinin alev alması an meselesi. Bina içerisindeki insanlar birinin gelip kendini kurtaracağına inanıyor ama site sahibi de sanki diyor ki en güzel yeri size verdim daha ne yapayım? Bir kıpırdayın, kaldırın başınızı. Etrafınızda olan bitene bakın. Biraz gayret ederseniz sadece binanızı değil, bütün siteyi daha güzel hale getirebilirsiniz diyor. Tabi biz hala hiçbir şey yapmadan yatarken ateşin kendisi ile kan ter içinde uyandım.

Okurken uyuyakaldığım kitabın 19.Sayfasında aşağıdaki sözler vardı.

Lawrance, II. Abdülhamid zamanında Araplara şöyle bir duyuru yapmıştı;

“Osmanlı zabitlerinin (subay) üniforma düğmelerinin altın kaplama olup, her kim zabit düğmelerinden beş adet getirirse, bu düğmeler, iki İngiliz lirasına satın alınacaktır.” Bu duyuru ile Osmanlı zabitlerinin üniforma düğmelerini alabilmek için gayret gösterilmeye başlanması sonucu, bazı zabitler ıssız yerlerde soyguna maruz kaldı. Bazıları da beş düğme uğruna öldürüldü. Zabitler, zamanla üniforma giymemeye başladılar. Sokak ortasında üniformasız bir şekilde dolaşan zabitlerin ise Arapların gözündeki saygınlığı yok oldu. Lawrance’nin attığı bir yalan, amacına çok kolay ulaşmıştır ve devlet otoritesi Arap halkının gözünde yok olmuştur.

Sonra aklıma geldi birden. Bugün aynı amaca gidebilmek adına bunun tam tersinin yapılmadığını nereden bileceğiz? Söylesene kırmızı balık! Söylendi aslında ama “Sakın yemi yeme.” Diye değil mi? ”Babana söyle dokuz yüz lira fazla çeksin”. ”Üç kişi yan yana oturmayın”. ”İndir arka ayaklarını.”

Bir kere düşersen suç yerin, iki kere düşersen suç senindir!