Pirzolasını Satan Bilge

İki hafta önceki yazımda “daha da güncel politika yazmam aha buraya yazıyorum” minvalinde çıkış yapmıştım. Şaşırtıcı biçimde o çıkışımın hala arkasındayım. İki haftadır da işim gücüm rast gidiyor, keyfim yerinde. Bir kaç haftaya akşam haberlerinin saat kaçta başladığını da unutmuş olursam mutluluk yolunda ciddi mesafe kaydetmiş olacağım. Peki, ne mi değişti hayatımda? Hemen anlatayım da mutluluğa giden yoldaki parke taşlarını beraber döşeyelim.

Eskiden “zırva” dediğim kişisel gelişim kitaplarına göz gezdirmeye başladım. Hani şu “her sabah en az üç kişiye gülümseyerek günaydın deyin” diyen kitaplar var ya onlardan bahsediyorum. Birkaç Ayşe Kulin kitabı alacak para da biriktirirsem raftaki siyasi kitaplara üç harfli marketten aldığım kolilerin yolu görünecek. Kitaplarla iş bitmiyor elbette. Bir kaç moda ve gezi dergisi de gözüme kestirdim. Onları da yaz tembelliğimin verimli saatlerinde okumayı planlıyorum. Bu planlama evresi bile yüzümde gülümsemeye, gözlerimde ışıltıya vesile oldu. Nebati Bey’i de şimdilerde anlıyorum ama biraz geciktim sanırım.

Ruhumu moda dergileri ve Ayşe Kulin kitaplarıyla doyurduktan sonra sıra geldi karnımı doyurma planlarına. Yukarıdaki kitap ve dergi seçimlerinden sonra buram buram sağlık kokan bol yeşillikli menülere geçiş yapacağımı düşünenleri hayal kırıklığına uğratacağım. Yaş üzümlü beyaz su ve pirzola hala gönlümün mutfağında ana menü olarak duruyor. Ama maalesef pirzola ve beyaz suyu birlikte aldığımda bir oturuşta maaşımın 8’de birini yiyecek olmam canımı sıkıyor. Buna bir çözüm bulma çalışmalarım devam ediyor. En büyük hayalim askıda pirzola projesi… Bu projeyi hayata geçirecek koca yürekli kasapların ortaya çıkmasını bekliyorum… Elbette askıya pirzola bırakacak fakir dostu zenginleri… Bu güzel insanlar bir araya gelir de bu projeye el atarlarsa sevap kat sayılarının 10 Milyonla çarpılması için Rabbime dua edeceğim.

Ruhumu, karnımı doyurma planlarım bittiğine göre şimdi tatil planı yapmaya koyulabilirim. Malum önümüz yaz, bayram tatilinin biz işçilere de dokuz gün olma olasılığı var. Dokuz gün olursa plan belli. Dokuz günü kurban pay eder gibi üç parçaya böldüm. Üç gün aileye, üç gün arkadaşlara, üç gün de Ayşe Kulin kitaplarına… Bence toplamda Yetmiş İki liraya bundan daha güzel bir bayram planlaması yapılamazdı.

Mutluluk planlamamın son basamağında motosikletim var. Amerikan markası motosiklet alamayacağım son dolar kuruyla iyice netleşince Çin markası motorumu birkaç ufak dokunuş ve makyaj ile Amerikan’a benzetmeye karar verdim. Evet, ben bir Amerikan dostuyum artık. Yazının genelinden anlayacağınız üzere mahalle değiştirmede A.Hakan üstadımla yarışır hale geldim. Bundan sonra pirzolayı, zenginleri, kasapları ve Amerika’yı çok seviyorum. Motora dönecek olursak; motoru Amerikan motora çevirmesi için teslim ettiğim Erdinç ustam bana “abi bu biraz Hindistan oldu sanki” diye gelmezse bir kaç haftaya bu projem de başarı ile gerçekleşmiş olacak.

Bence bugünlük bu kadar mutluluk sırrı kâfi. Daha büyük sırlarımı ileride yazmayı planladığım “Pirzolasını Satan Bilge” isimli kitabımda siz değerli okurlarımla paylaşacağım.