Miras

Selam olsun siz satır sırdaşlarıma. İfadem kimi zaman “okurlarıma”, kimi zaman takipçilerime genelde ise “satır dostlarıma” şeklinde olsa da istisnai olarak ifade edilmesi zor olan konularda bu selamı daha sıcak bulmaktayım.

Öğrenmenin yaşı yok denir, hepimizin malumudur. Ben de öğrenmeye devam eden hayat serüvenimde geçmişten geleceğe öğretilerden harmanlanan gözlemlerimle, tespitlerimle kimi zaman doğru ve isabetli kimi zaman ise yanılgı payı olan sonuçlar edinebiliyorum.

Üzerimde emeği olan büyüklerimin öğretileri arasında yer alan önemli bir konu var. Daha önceki yazılarımda da zaman zaman ifade ettiğim gibi insanoğlunun geçmişi, peşinden gelmeyi asla bırakmayan bir gerçekliktir. Eylemlerimiz ise bir bumerang fırlatışı misali dönüp geri gelen, sonuçları olan haldir.

Değerli bir büyüğüm bu konuda büyük hassasiyet gösterir ve tekrar tekrar uyarılarda bulunurdu öğretilerinde. “Bir kimse ile dost olmak için acele etmemeli ve çok iyi düşünmelisin” derdi. Dostluğun önemini de uzun uzun anlatırdı. Ancak ilginçtir ki aynı öğretiler konu düşmanlık, hasımlık olduğunda çok daha artan şartlara bağlanırdı. “Bir kimse ile düşman olmak, hasım olmak veya bir savaş başlatmak için ise dostluk için tavsiye edilen süreden en az üç kat daha fazla süre düşünmeli, şartların oluştuğuna ve zorunlu olduğuna emin olmalısın” diyerek öğretisini sürdürürdü.

Dostluk gibi hasımlık da mirasındır derdi. Geriye bırakacağın, varislerinin sürdüreceği bir miras. Dostluk mirası ikinci, üçüncü kuşaklara aktarılan kıymetli bir değerdir. Örneğin bir kimse için baba dostu, ata dostu, aile dostu ifadesinin kıymeti kolay kolay tarif edilemez. Aynı şekilde hasımlık da böyledir, acı yaşayan tarafın tanıkları arasında yer alan aile üyeleri, çocukları, yakınları, sevenleri de bu acının paydaşı olur, bu acının açtığı yaralarla kinlenebilir. Ehli takvanın, manevi ilimler sahiplerinin ve bu hassasiyetteki kimselerin uzak durulmasını önemle belirttiği bu hal insanoğlunun nefsi ile varlığını korur.

Bu kin ve nefret belki bir siteme, belki bir ah etmeye, belki bir yürek sızısına, belki de eylemlere, her bir hal ile intikam hırsına dönüşür.

İçinde bulunduğumuz yerel seçim süreci birçok değişimlere gebe. Seçimlerden sonra görevden alınması beklenen bakanlar, yeni açılması söylentileri olan bakanlıklar olası değişimin en basit konu başlıkları.

Seçimler sürpriz sonuçlara gebe gibi görünüyor. Ak Partinin kaleleri arasında yer alan Şanlıurfa, Konya gibi büyükşehirlerde gece seçim mesaileri gündüz mesailerinden daha yoğun geçiyor. Yeniden Refah Partisinin sessiz varlığı aynı sessizlikle büyüyor. Necmettin Erbakan’ın talebelerine karşı varisi akılcı olduğu kadar şaşırtıcı hamlelerle, dünkü çocuk yanılgısıyla bugünün büyüğü ağır adımlarla ilerleyişini sürdürüyor.

İstanbul Büyükşehir Belediyesinde iki Karadenizlinin, Karadeniz insanına özgü zeka oyunlarıyla mücadelesi sürüyor. Şayet seçimleri Ak Parti kazanırsa Ankara’da muhalefet partisinin yeni genel başkanı kim olacak sorusu gündeme gelir. Yok değişim olmaz ise milletvekillerinin yasal haklarını edinme süresinin dolmasıyla birlikte istifasıyla erken genel seçim gündeme gelir. Seçim sonucunda bir değişim olur mu sorusuna sanmam diyenlerdenim ancak bir sonraki seçim için durum farklı olur. İktidar Rize kütüğünden, Trabzon kütüğüne geçer mi düşünmek gerek.

Öğretilerim arasındaki tavsiyelerdendir “Arslan’ın kuyruğundan tutma, tutarsan sıkı tut” öğüdü. Savaşı başlatan olmak değil, bitiren olmak kıymetlidir.