Komşuluk

Komşuluk güzel insanlarla olduğu zaman harika bir kurum halini alıyor. Bunun değerini ve kıymetini bilenlerden olabilme arzusundayım. Çok eskiden kapı komşuluğu yaptığımız, Rahmetlik Mustafa amcamızın anlattığı bir hikayeyi sizlerle de paylaşmak istiyorum.

Vakti ile on altı gelini olan bir kaynana varmış. Gelinleri kendi aralarında kaynanalarının gönlünü hoş tutmak için ellerinden geleni yapar, bir dediğini iki etmezlermiş. Hatta sırf onun gönlü olsun diye, gelinler hiç olmayacak işlere kalkışır hem kendi çocuklarının hem ailenin bütün çocukların geleceklerini tehlikeye atacak birçok işlere onay verip yaparlarmış.

Kaynananın gözde gelini olup, günü gelince kaynananın yerini alabilmek düşüncesi belirirmiş zihinlerde. Oysa gelinler kaynananın kaçıncı gelinleri olduklarını unuturlarmış. Kaynana bu gücü bırakır mı hiç? Bakmış gelinlerinin hepsi kendi yerine gözünü dikmiş, sırasıyla birer bahane bularak oğulları ile yollarını ayırmış bütün gelinlerinin. Yerlerine, akıllı uslu otur deyince oturan kalk deyince kalkan gelinler almış oğullarına. Gelinler ilk başlarda hizmetkar saygılı olur, ailenin gücünü hissetmeye başladıkça kerameti kendilerinde aramaya başlar bütün ailenin alın terinin olduğu, kendilerine emanet edilen aileye ait bütün kazancı kendi yakınlarına ikram eder onları beslerlermiş.

Ailenin reisi olan bu koca kadın yaşlandığını iyiden iyiye hissetmeye başlamış olmalı ki yerine birini bırakmak istemiş. Kendi sağ iken neler yapması gerektiğini öğreterek, eksiklerini kendi gözü ile görüp gidermeyi arzu etmiş. Bunun için gelinlerinden kendine en yakın olanı seçmiş fakat evin içini çekip çeviren gelin bu durumdan hiç hoşnut değilmiş ve ara ara bu durumdan rahatsız olduğunu hareketleri ile belli edermiş. Koca kadın gelininin bu isteklerinin kendisine de zarar vereceğini görmeye başlamış, bu gelini boşatmak en çok istediği şey olsa da evin içinde neler var neler yok çok iyi bildiği için kendinden çok da fazla uzağa göndermek de istemiyormuş.

Gel zaman git zaman derken bu gelinin oğulları günden güne güçlenmiş aile içinde söz sahibi olmaya başlamış. Gözünü budaktan sakınmayan çocuklar haline gelmiş birçoğu. Koca kadın sağ iken onun yerine geçemeyeceğini gören bu gelin, babayiğit çocuklarına, çalışanlara iş buyururken günden güne daha sert davranmalarını istemiş. Aile içerisindeki bireyler arasında, bu çocukların kendi ailesine neden böyle davrandığına dair soru işaretleri çoğalmış. Oysaki bu çocukların çoğu sadece kendi kardeşleri için değil, bütün aile için çalıştıklarını bilseler de anneleri tarafından verilen emirleri de yerine getirirken; “Ailemiz için yapıyoruz.” Diye çok sorgulamazlarmış bu durumu. Annelerinin bu agresifliğinin nedenini babaannelerinden kaynaklı olduğunu düşünseler de işin aslı pek öyle değilmiş. İçeride olan bu gürültü patırtının sebebini sormaya başlayan çocuklara ise babaannelerinin böyle istediği için bunca gürültünün yapıldığını söyleyerek hem kendi oğullarını babaanneden soğuturmuş hem diğer aile fertlerini babaannelerinden nefret etmeleri için onların üzerlerine daha çok gidermiş. Öyle değil mi ya? Sonuçta ailenin bütün işlerinden sorumlu bir babaanne var başta. İşlerin tamamı tek yerden çıkıyor olduğuna göre kime kızacak insanlar? Kendi kapılarının önünden geçen su da bile çimemez hale gelmişken değil mi ya?

Mustafa amca kendi anlattığı hikayelere kendini kaptırır sinirlenirdi kendi kendine ama bu hikayenin sonunu hiçbir zaman anlatmadı bize uzaklara dalar gözleri dolardı hep!