Kışın Yardımlaşmanın Önemi

Merhaba arkadaşlar, havalar ayaza çekmeye başladı birçoğumuz evlerde, işyerlerimizde ellerimizde telefon, önümüzde kahve günlerimizi geçiriyoruz ama kışın unutmamamız gereken hususlarda var belki ben bu konuda katkı sağlayanlardan olurum diye düşünüyorum.

Geçtiğimiz yollara dikkat etmeliyiz, olur ya ayağı yalın, botsuz, çizmesiz çocuk görebiliriz, görebilmeliyiz, bir kenarda titreyen bir hayvan görmemizde olasılıklar dahilinde. Dikkat edelim, dostlarımızı ve aile fertlerini bu konuda uyaralım.

Önceliğimiz tespit ettiğimiz, tanık olduğumuz ihtiyaç sahiplerine yeni giyseler alabilmek olsun eğer ki maddi özgürlüğe sahip değilsek…

Utanarak ve üzülerek yazıyorum bu satırları lakin hepimizin yardım edecek gücü yok biliyorum insanlar bin bir dert içinde ay sonunu bekliyor.

Yine de küçük gelen, artık giymek istemediğimiz ya da beğenmediğimiz giyecekleriniz mutlaka vardır onları temizleyelim, onarım gerektiren yerlerini onaralım ve arabamızın bagajında, çantamızın bir köşesinde, evimizin bir kıyısında hali hazırda bulunduralım, hiç olmadık bir yerde lazım olur ihtiyaç sahibi bir kişiye denk gelir, verebiliriz.

Biz kültür olarak, örf olarak, inanç olarak yardımsever ahlakta toplumuz. Ama önce burası, önce etrafımızdaki insanlar herkes kendi etrafına arayan gözlerle bakarak gezse acaba dese?

Boş vermesek, irdelesek, üstüne düşsek, vazife edinsek haddimiz mi? Değil tabii bizim ne haddimize lakin olur ya küçücük bir çocuğun bu satırların hürmetine elleri ısınırsa?

Ya ben denk gelirsem de biri mont biri bot sahibi olursa?

Bilsem ki hiçbir yere hiç kimseye fayda sağlamaz yine de yazsam ne olur?

Ne kaybederiz?

Ben küçükken yoldan geçen herkes elinde ne varsa birbirine verip geçiyordu “Al kuzum, Al arkadaş, Al komşum” vardı ihtiyacın olsun olmasın bir “Al” vardı tadı damağımdan gitmez hiç hesapta olmayan bir şeker belirirdi aniden “Al oğlum” diye.

Şimdi bir kenara çekilip şeker dağıtsan herkes seni irdeler, akıllarda acaba soruları gezer.

Ben yine bir bebek gördüğümde göz kırparım, üstümde şeker varsa veririm, dağıtırım.

Hani derler ya “Kış geldi garibin beli büküldü” diye. Yaz mevsimi gibi değil ki, yazın her yer yatak, hangi parka gitsen, hangi banka yatsan, nereye çadır kursan sorun yok.

Ama kış işte zengine şömine yaktırır garibi çarpar.

Gözlerimizi dört açalım lütfen, Allah rızası için boş bakmayalım etrafa görelim.

Dilenciler çok kazanıyor diye haberler yapıldı şimdi kimse yardım etmez, edemez oldu.

Esasen bilemeyiz ki kapımıza gelen o arkadaşın başka çaresi var mı yok mu?

Para kazandığı için mi geldi dara düştüğü için mi?

Ya gerçekten darda olduğu için geldiyseler? Hiç düşündünüz mü çaresiz kalmış bir mağduru azarlayıp yüzüne kapıyı kapattığımızı, bilemeyiz.

Varsın zengin olsun ya muhtaçsa bir ekmeğe diyorum ben hep.

Para dağıtın demiyorum karnını doyurun ekmeğinizi bölüşün giysinizden bölüşün imkânınız varsa iş verin ama boş vermeyin.

Balkonunuza bir kova koyun, hayvanların yiyebileceği yemekler pişirdiğiniz gün birazda onlar için ayırın, akşam bir yürüyüşe çıkın boş arazilere bulgur dökün, pilav dökün, bayat ekmekleri çöpe atmayın doğrayın balkonunuzda stok yapmayın, komşuları da rahatsız etmeyin insanların yürüdüğü yerlere de dökmeyin kıyıya köşeye hayvanın yiyip gidebileceği yerlere dökün. Bu sözlerimi birileri bana söylemiş, farkındalığımı arttırmıştı bende siz okurlarımla paylaşmak istedim.

Paylaşın ama canı gönülden hiçbir şey beklemeden paylaşın.

Paylaşmak yaraları sarmak hem size de iyi gelecektir, bu zahmetli dünya da huzur bulabileceğiniz bir liman olacaktır paylaşmak.

Paylaştıkça fark edeceksiniz ki bitmeyecek daha da bollaşacak paylaşacaklarınız.

Ben sadece bir belki uğruna kaleme aldım bu konuyu..

“Üç, beş demeyelim boş geçmeyelim. Azdan az çoktan çok, çok veren maldan az veren candan verir…” sözlerini söyleyebilmiş ataların çocuklarıyız.

Kalın sağlıcakla