Kalelerimizi Korumalı, Safları Sıklaştırmalı

Değerli okuyucularımız,

Pazar günü İstanbul istiklal caddesinde meydana gelen terör saldırısından ötürü yine ciğerimiz dağlandı, bu hain saldırıda vefat eden vatandaşlarımıza Allah’tan rahmet, yaralı olan vatandaşlarımıza acil şifalar diliyorum.

Sivil vatandaş olarak, yapanlara yaptıranlara lanet okumaktan başka bir şey gelmiyor elimizden. Yıllardır bütün ülkeyi bir sırtlan gibi kemiren terör belası ile uğraşıyoruz, nice gençlerimizi toprağa verdik nice anaların, evlatların ve eşlerin yüreği yandı.

Hepimizin ortak dileğidir her terör saldırısından sonra umarım son olur, ama bir türlü son bulmuyor lanet olası. Peki, son bulması için biz millet olarak ne yapıyoruz biraz da kendimizi sorgulamamız gerekmiyor mu sizce de?

Ne yapabiliriz millet olarak, sıkı durup ayrışmamak bunların en başında gelir bana göre. Bu ülke bizim ise ülkede olan her şeye ve herkese sahip çıkmalıyız, dediğim gibi en başta da birbirimize sahip çıkmalı aramızdaki farklılıkları zenginlik olarak bilmeli ve bunun gerekliliklerini yerine getirmeliyiz.

Bugün dünyada gelişmiş ülkeler olarak adlandırılan ülkelerin neler yaptığını gözlemleyerek o refaha ulaşabiliriz. Gerçi ona hiç gerek kalmadan yakın geçmişte hüküm sürmüş koskoca Osmanlı ve Selçuklu devleti, iki imparatorluk var bu milletin geçmişinde. Devlet aklı ve geleneği olmayan bir devlet değiliz, değiliz de bu içinde bulunduğumuz hal nedir denilebilir belki. Fakat ülkemizin dış siyasetini okumadan bu hain saldırıların anlamlandırılmasında terörün tek başına okunmasının yetersiz kalacağı kanaatindeyim. Nasıl ki, büyük kurumlar taşeron olarak daha küçük ya da yaptırmak istedikleri işlere en uygun gördükleri şirketleri kullanıyorlarsa büyük devletlerde artık taşeron örgütler üzerinden terör saldırıları gerçekleştirmektedirler.

Sosyal medya platformlarından birinde okumuştum, İngiltere de doktora öğrencisi olan bir Türk ile bir İtalyan aynı odayı paylaşmaktadırlar. İtalyan bizim Türk’e İstanbul’u tekrar alacağız sizden der, bizimki ise altıyüzelli yıl geçti aradan bırakın bu tür hayallerin peşini der. İtalyan öğrenci ise bizimkine Endülüs’ü sekizyüz yıl sonra geri aldık biz bekleriz sabırlı insanlarız diyerek cevap verir.

Buradan anlaşılacağı üzere nasıl ki onların aklı hala geçmişte sahip oldukları yerlerde ise bizim de aklımızda demek ki geçmişte sahip olduğumuz yerler. Dış politikayı biraz da böyle değerlendirmekte fayda var diye düşünüyorum. Belki de olmasını istediğim için düşünüyorumdur bunları kim bilir?

Hal vaziyet de böyle olunca bu tür saldırıların olabileceği öngörüsü yanlış olmaz, umarım yanılırım. Bizim millet olarak üzerimize düşen, dediğim gibi ayrışmamak ve bunu kalelerimiz olan evlerimizden başlatmak. En başta ana babamızdan, eşlerimizden, kardeşlerimizden çocuklarımızdan ayrışmamak ve bir arada tutabilmekle başlar. Bilirsiniz ki toplumun en küçük yapı taşı ailedir, aile içinde ayrışma başlarsa toplumun tamamına sirayet eder bu durum, toplum bozulunca da geçmişe olan özleminiz artar, mevcut hali düzeltmek için kendinizde olması gereken gücü bulamayabilirsiniz.

Bundan ötürü de ilk önce mevcudu korumak adına kalelerinizin tahkimatını yapın onları sağlam hale getirin ileride daha çok lazım olacak hepimize.