Huzura Yolculuk

Çaresiz çıkılacaktır o yolculuklara
Ki bir ömrün karşılığıdır serüvenler

Biraz da serüvendi yaşamak
Belki yatkındı büyük yolculuklara
Ki serüvenler daima büyük aşklar
Ve büyük yolculuklarla başlar

Anıları aşkları ve bir kenti
Bırakıp gidebilirdi apansız
Apansız başlardı yolculuklar
Hangi saatinde olursa günün
Ve hep kar yağardı nedense
Durmadan kar yağardı yol boyunca
Ve nasılsa yok olup giderdi hüzün
Kent görünmez olunca arkada
Ne bir veda sözcüğü dökülürdü dudaklarından
Ne de dönüp bakardı geriye bir kez olsun

Ne zaman yollara düşse biterdi acılar
Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından…

Soluk Soluğa- Ahmet Telli

Yollarda, yolculuklarda çok kıymetli ve heyecanlı mıdır sizin içinde? İnsanı tazeleyen yeniden canlandıran bir tarafı yok mudur yola çıkmanın. Bazı insanlara çok zor gelir yola çıkmak ya da bir yerlere gitmek. Çünkü onlar için yolculuk hazırlığı iş yüküdür, valize ne koyacağıdır, kaç tane ayakkabı götüreceğidir yanında. Yolda rahat ve konforlu gidebilmesidir. Gittiği yerde her şeyin planlı olmasıdır. Bilinmezlikler o kişileri korkutur ve yola çıkmaktan vazgeçirir.

Çoğu insan içinse yolda yola çıkmak daha başlamadan bile heyecanını getiren bir şeydir. Yola çıkma arzusuyla birlikte hayaller kurmaya başlar, olduğu yerden uzaklaşma fikri o kadar iyi gelir ki. O yüzden nereye gittiği önemsizdir kimi zaman. Gitmenin kendisi iyileştiricidir o kişiler için. Uykucu bir insan dahi olsa yola çıkacağında iki saatlik uykuyla dahi zindedir.

Hava değişim zamanları kıymetlidir. İnsan kendine bu zamanı ve alanı oluşturmalıdır. Yeni bir yer görmek yeni insanlar yeni yüzler yerine göre yeni bir kafe ve restoran. Gezip dolaşmasına gerek yoktur, bazen de öylece kalabilmelidir gittiği yerde. İllaki biriyle beraberde çıkılmaz yola. Bazen kendi yalnızlığınla vakit geçirebilmelisin. Bakalım sen ve yalnızlığın aynı şeylerden mi zevk alıyorsunuz.

Belki de yolculukları kıymetli yapan budur yerine göre. Gerçekten tek başına kalabileceğin bir alan oluşturmak. Kendinle yüzleşmeye, konuşmaya düşünmeye yeterince vakit bulabilmek. İnsanın kendiyle vakit geçirebiliyor olması çok kıymetli. Çünkü kendiyle vakit geçiremeyen insan sırf bu özelliğinden dolayı etrafındaki insanlara mesafe koyamaz ya da hayır diyemez. Zihninin bir tarafı onu hep korkutur çünkü.

Küçüklükten gelen ya da sonraki sosyal ilişkilerimizde bize yüklenen bazı roller bizi hayatımız boyunca etkiler farkında olsak da olmasak da. Yerine göre farkında olduğumuzda da uygulamaya geçirmede problemler yaşıyoruz. Hayatımızda bize bir an bile faydası olmamış ya da birazcık bile hayatınıza bir şeyler katmamış insanların sizin hayatınıza o kadar kocaman defolar eklemesi adil mi? Bence değil. İşte bilsek de görsek de bunlara bazen müdahale edemiyoruz. Kendi içimizde teraziye koyup ölçüp tarttığımızla kalıyoruz.

Bundan dolayı yalnız kalmaktan korkmamalı insan. Yalnız yürümekten yalnız yola çıkmaktan ve yalnız uyumaktan.

Hayatımız bize yük olan değil bizim yükümüze ortak insanlarla dolsun. Karşımızdaki insan onunla aramıza koyduğumuz mesafenin sevgiyle değil de kendimizi özgür hissetmemizle ilgili olduğunu bilsin. “Kaktüsü seviyoruz diye ona sarılamayız canımızı acıtır” der Çetin Çetintaş.