Görünenden Fazlası

Geçen gün izlediğim ve yazdığım Haldun Dormen belgeselinden sonra karşıma Jennifer Lopez’in belgeseli çıktı. Tabi ki bu tesadüf değildir artık biliyoruz ki yapay zekâ her yerde ve konuştuğumuz aradığımız ne varsa hayatta ya da internette karşımıza çıkan şeylerin hepsine bize onları hatırlatır niteliktedir.

50 yaşında ve ‘Halftime’ adında bir belgeseli yapılmış şimdiye kadarki filmlerini yaşadığı süreçleri ve en son Super Bowl da sahne alışını hazırlık aşamalarını anlatan. Latin kökenli bir Amerikalının ne kadar popüler olursa olsun hala nasıl zorluk ve ön yargılara maruz kaldığını net olarak görebilirsiniz. Kendi ülkende ikinci sınıf insan muamelesi görmek ne kadar kırıcı.

Halftime, perde arkasına samimi bir bakış açısı getirerek Jennifer Lopez’in ekran ve dünyanın dört bir yanında sahneye koyduğu performanslarının yanı sıra cumhurbaşkanlığı açılışındaki cesur ve kararlı tavrını da gözler önüne seriyor. Belgesel, yaratıcı zekâsı, azmi ve kültürel katkılarıyla onlarca yıldır birçok insana ilham veren bir kadını anlatıyor. Halftime, Lopez’in evrimini gözler önüne seriyor. Bir Latin, anne ve bir sanatçı olarak kariyerine yön veren ve bu şöhretini insanlık adına faydalı bir şeyler yapmaya da vakit ve enerji harcayan biri olduğunu gözler önüne seriyor.

İnsan JLo’nun yaşadığı şaşalı hayatı görünce onların hiç derdi sıkıntısı olamazmış gibi düşünüyor ve belgeseli izlemeye de o önyargıyla başladım tabi ki, müzikal gibi bir Show izleriz filmleri ve sahnesiyle diye düşünmüştüm. Fakat sırf Latin olmasından dolayı kırkın üzerinde filmde oynamasına rağmen asla Oscar alamadığını, ilişkilerinin o kadar sahne ve oyunculuk başarılarının önüne geçtiğini gözler önüne seriyor. Hayatındaki insanlar tarafından yetersiz hissettirilen ve çocukları üç yaşındayken eşinden ayrılmak zorunda kalan bir kadın izledim.

Fakat en dikkat çeken şey yine bir kadın gücüydü. Ne kadar hayal kırıklığı hüsran da yaşasa her geçen gün kendinin daha fazla farkına varıyor, yaptığı işlerde hakimiyeti artıyor. Çok çalışıyor, hep çalışıyor. Süper Bowl gösterisi için kaç prova kaç tekrar kaç koreografi yapılıyor, her adımına hakim, sahnede yapılacak her şeyin bir mesaj vermesi derdi. Bu uğurda hiç kimseyi ya da hiçbir hayır cevabını kabul etmiyor. Çünkü kendine bir misyon edinmiş. Görünür olduğunun farkında fakat bunun kendini şımartmasına müsaade etmemiş, evet hep güçlü olmuş, göz yaşlarını saklamamış fakat hep vereceği bir mesaj olmuş, şarkılarında şovunda hayatında…

Her yeni başarısından sonra hiç yeter dememiş şimdi daha başka ne yaparım demiş. Her şeyin doğru bir zamanı olduğunu bilmiş o yüzden de hiç durmamış.

Bir kadın olarak izledim, bir hayranı olarak izledim. Tabi ki bu dediklerime katılmayan ya da hiç sevmeyen kimseler olabilir fakat geçen ki yazımda da bahsettiğim gibi yapılan doğrudur yanlıştır, başka ırktandır, dindendir fark etmeden söyleyecek bir şeyi olan insanların bunu korkmadan yapması, pes etmeden devam etmesi, küsmemesi takdire şayan. Bu kişi bir kadınsa özellikle iki kez takdir edilmeli çünkü bizim var olma mücadelemizde atlamamız gereken çok fazla eşik var. O zaman bakalım JLo en popüler şarkısı “Let’s Get Loud” şarkısında neler diyor?

 Kimse sana ne yapman gerektiğini söyleyemedi mi

Eğer hayatını yaşamak istiyorsan

İstediğin gibi yaşa ve çarçur etme

Her duygu her darbe

Çok daha tatlı olabilir, bunu tatmalısın

 Bunu yapmalısın (bunu yapmalısın), istediğin şekilde yapmalısın

Bunu kanıtlamalısın (bunu kanıtlamalısın), ne demek istediğini anlatmalısın

 Hayat bir parti, onu ateşli kıl

Dans et, hiç durma, ritim ne olursa olsun

Her dakika, her gün

Her şekilde bunları yaşayacaksın

(Çünkü ben kendi hayatımı yaşayacağım)