Dünyanın Gizemi

Üç arkadaş sohbetlerle, Denef’in mint yeşili, minik woswosu ile Azemet Pizzaya gelmişlerdi. Yol boyu Mafe, Metkan Hoca da ki farklı elektriği anlatıp durmuştu. Guşan onu gülerek dinliyordu. Denef araç kullandığı için konuşamıyordu ama dikkatle dinlediği de belliydi. Dükkân çok kalabalık değildi. Mafen’in birkaç aydır beraber çalıştığı, daha doğrusu iş temin ettiği arkadaşı o yokken dükkânı idare ediyordu. Mafe ve arkadaşlarını görünce gülümsedi. “Şimdi boşaldı. Siz geldiyseniz, ben molaya kaçayım.” Diyerek dükkânın dışındaki minik ferforje masaya oturmaya gitti. Mafe, “Her zamankilerden yapıyorum.” Dedi ve onay beklemeden o da tezgâhın arkasına geçti. Guşan kahve doldururken, Denef söze başladı.

“Biliyorsun Mafe, hayat genellikle çözümlemesi imkânsız bir bulmaca gibi. Çok istediğin bir şey asla olmayabiliyor. Hiç istemediğin bir şeyi her an yaşayabiliyorsun. Olsa da olmasa da fark etmez dediklerin mucize gibi kucağına düşüyor. İlginç anlayacağın. Ben kendime tek bir kural koyuyorum son birkaç yıldır. “Kimseden bir şey bekleme.” Bu da ilginç bir durum çünkü. En yakının olduğunu düşündüğün ve en zor zamanlarımda kesinlikle yanımda olur dediklerin, o zor zamanlarda ortadan kaybolabiliyor. Hiç alakası olmayan insanlar, beklemediğin zamanlarda hayatının dönüm noktasını oluşturabiliyor. Ne kadar az beklenti ile yola çıkarsan, o kadar az önemsiyorsun. Sen başının çaresine bakmayı öğrenmiş oluyorsun. Onlar varlığı ya da yokluğu ile hiçbir şeyi değiştiremez oluyorlar. Hayatında olması gerekenler zaten olması için insan üstü bir çaba harcıyor. Sen ne yaparsan yap gitmiyorlar. Sen söylemeden seni anlıyorlar ve iyi günde meraktan, kötü günde ayıp olacak korkusundan yanına gelmiyorlar. Onlar iyiyi ve kötüyü beraber yaşadıkların oluyorlar. Ne diyordu güzel insan Neşet Ertaş? “İnsan değer verdiği şeylere gözüyle bakar, yüreği ile taşır.” Son zamanlarda üst üste çok farklı olaylar yaşadın. Hayal kırıklıkların oldu, haklı olarak, beklentin yüksekti. O yüzden kafan çok karışık diye düşünüyorum. Evet hoca ile yaşanan diyalog biraz farklı gelişmiş ama anlam yüklemeden önce zaman ver diyorum. Kendine şunu da sor; “Kafa sesimi gözlerimden çıkartıyor olabilir miyim?”

İLLÜSTRATÖR: GÜLNAR İŞLER

Guşan son soruya dayanamadı ve bir kahkaha attı. Denef sinirle kendisine baktı. O bakış ile de “Tamam” işareti yaparak sustu.

Mafe düşüncelere dalmıştı. Bir taraftan tezgâhta pizza hamurunu hazırlıyordu. Çocukluğunda anneannesi ile en çok yaptığı yemekti pizza. Yani sosyetik adı ile pizza ama anneannesine göre “karışık salçalı börek” yapıyorlardı. “Aslında doğru söylüyorsun Denef. Bazen bir sakız kağıdından çıkan fal gerçek oluyor. Bazen rüyalarımdan çıkmayan isteklerim olmuyor. Dünyanın değişik bir anlayışı var. Ya da bizim odaklanma şeklimizin işleyişinde bir farklılık var. John Sheffield’in bir sözünü okudum geçenlerde, “İstediğin kadar oku, bilgine yakışır şekilde hareket etmezsen cahilsin.” Diyordu. Belki bu bölümü bitirirsem, dünyanın işleyişini olmasa dahi, zihnin işleyişini çözerim belli mi olur?

– Ya da pizza yapmaya devam edersin Mafe. Bence bu pizzalarla her şeyi çözersin sen.

– Şu an konuşan Guşan’ın midesi mesela Mafe. Sesi duydun mu? Çok acıkmış ki dile geldi bak. Sen de bazen sesli düşünüyor olabilirsin. Diye ekledi Denef.

Mafe ile gülmeye başladılar. Guşan ikisine de kısık gözlerle bakmayı tercih etmişti.

-15 dakika sonra hazır. Bir kahve de ben alayım diyerek fırının kapağını kapattı Mafe.

Kahvelerini içerken açılan kapıdan giren müşteriye odaklanmıştı üçü de.

O mu?…

KURGU: NESLİHAN ÖZBEN ATİLA