Doğayı Sev, Ağaca Sarıl…

Bu haftaki yazım için bu başlığın uygun olacağını düşündüm. Gezi ve kamp tavsiyeleri veriyorum çoğunlukla ama, bu sefer hassas ve önemli bir konuya dikkatinizi çekmek istedim.

Etrafınızdaki insanlardan da fark edeceğiniz üzere, her geçen gün şehrin gürültüsünden ve kalabalığından uzaklaşmak isteyen insanların sayısı artıyor. Boş zamanlarını ya da tatillerini doğayla iç içe olabilecekleri, sessiz ve huzurlu bir yerde geçirmek isteyenlerin sayısı da artıyor dolayısıyla. Siz de takdir edersiniz ki bunda, Instagram başta olmak üzere sosyal medyanın rolü büyük. Instagram sayesinde daha önce bilmediğimiz yerleri öğrendik, öğrenmeye de devam ediyoruz. Öğrendiğimiz yerleri de hemen görülmesi gereken yerler listemize alıyoruz.

Uzun yıllardır doğada olmayı tercih eden biri olarak, gittiğim yerlerdeki insanların sayısının günden güne artmasına tanık oluyorum. Bazen kendime sakladığım yerlerin bile keşfedildiğini görüyorum. Biraz bozuluyorum, Instagram’a kızıyorum bu yüzden ama, sonra “doğa herkese yeter” deyip, bir an üzerime çöken o bencillikten kurtuluyorum. Çünkü insanlar ne kadar çok doğayla buluşursa, doğaya saygıları o kadar artar diye düşünüyorum.

Artmalı da, çünkü bazen gittiğim yerlerde çok üzüldüğüm manzaralarla karşılaşıyorum. Çöp sorunu bunların başında geliyor. Nereye gidersek gidelim mutlaka saga sola atılmış çöpler görüyoruz, hatta bazen çok yakında çöp kutusu olmasına rağmen… Doğa aktiviteleriyle haşır neşir olmaya başladığım ilk zamanlarda öğrendiğim bir şey var “Şehirden gelen, şehire döner.” Bu söz sadece bizim için değil, yanımızda getirdiğimiz şeyler için de geçerli. Yapmamız gereken şey çok basit; gün bitip eve dönme vakti geldiğinde çöplerimizi toplayıp en yakındaki çöp kutusuna veya çöp toplama alanına bırakmak, eğer çöp atacağımız uygun bir yer yoksa da çöpümüzü yanımızda götürmek. Attığımız çöpler sadece doğaya değil, doğada yaşayan canlılara da zarar veriyor. Canlılar zarar gördükçe de yaşam döngüsü zarar görüyor.

Hepimizin bildiği üzere “Küresel İklim Değişikliği” gibi bir gerçek var hayatımızda.  Küresel iklim değişikliğinin etkilerine son yıllarda daha belirgin bir şekilde tanık oluyoruz. Yakın zamanda dünya genelinde yaşadığımız büyük orman yangınlarının da bu süreci hızlandırdığı bir gerçek. Ama böylesine önemli, bizi kitlesel yok oluşa götürebilecek bir hadisenin ortaya çıkmasında en önemli faktör “İNSAN” faktörü. Ufak bir çöp deyip geçmeyin, attığımız her çöp bizi o yok oluşun eşiğine daha çok yaklaştırıyor. Birçoğunuzun bildiği üzere Pasifik Okyanusu’nda çöpten oluşmuş bir ada var hatta bu adaya “7. Kıta” adı verilmiş. Bu durumun ne kadar ciddi olduğunu anlamamıza yeterli.

Bu nedenle doğaya saygılı olmayı, doğayla uyum içinde yaşamayı öğrenmeli, çevremizdekilere ve en önemlisi çocuklarımıza da öğretmeliyiz. Çocuklarımıza bu bilinci ne kadar erken aşılarsak, geleceği o denli teminat altına alırız. Bir kişiye dahi bu bilinci aşılayabilmek çok önemli. Belki o kişi de gidip bir başkasına bu bilinci aşılayacak. Bu böyle devam edecek ve belki de bir kar tanesi bir çığa dönüşecek…

Bu yazıya uygun bir bitiriş cümlesi var aklımda; “Bir yerde bir kelebeğin kanat çırpması, dünyanın başka bir yerinde kasırgaya dönüşebilir.”