Ah Be Kardeşim…

Düzgün bir insan olmak, düzgün bir vatandaş olmak istiyorsun…

Kimsenin malına canına kast etmiyorsun, yasalara uyuyor, bir trafik cezasını bile kendine zül addediyorsun. Borcun varsa ödemek için fazladan çalışıyorsun. Haram lokmadır deyip dalavere işlere girmiyorsun. Elektriğe zam geliyor, “dur şu eve bir kaçak bağlayayım demiyorsun.”

Her kaleme ağır vergiler geliyor, ama vergi kaçırmak için kırk takla atmıyorsun. İşsiz kalıyorsun ama üç beş işgüzarın önünde el pençe durmamak için o partiden o partiye dolanmıyorsun.

Bir devlet dairesinde yarım saat kuyrukta beklememek için bile araya adam sokma çabalarına girişmiyorsun, senden daha garibanını görünce “dur bakalım ben ne koparırım” demiyor, elindeki ekmeği bölüşüyorsun…

Evinde en ufak bir tadilat yapacağın zaman bile komşularından rızalık, helallik alıp gürültü için her seferinde özür diliyorsun.

Kendini her fırsatta geliştiriyorsun, çünkü hala bilgi ve birikiminle daha iyi bir hayat yaşayabileceğine inanıyorsun. Hala bir yerlerde liyakati esas alan birileri olduğuna inanmak istiyorsun. İki üniversite, yetmez iki de yabancı dil, yetmez onlarca sertifika vs…

Hepsi bir sözlü mülakatta hiç olunca kendini bir kahve zincirinde karamelli latte servis ederken buluyorsun…

Öfke birikiyor içinde… Öfkeni kusacak bir mecra, derdini dinleyecek bir yetkili bulamayınca sitem dolu iki twit atıyorsun. Sabahına kapında mahkeme kâğıdı… Hayatının her alanında düzgün bir insan, düzgün bir vatandaş olmak için sen, trafik cezası bile yememiş sen, bir kavganın öznesi olmamış sen, 250 kelime ile kötü vatandaş oluyorsun, hain oluyorsun, o 250 kelime çok can sıktıysa terörist bile oluyorsun…

Geçmiş olsun kardeşim…

Bu zaman sana göre değil. İyi kavramı, kötü kavramı, ahlak kavramı, erdem kavramı çok değişti.

Biliyorum, dalavere işlere girişmediğin için her geçen gün yoksullaşmak, işsiz kalmak, kuyruklarda beklemek seni yıpratmadı ama bir gecede sakıncalı olmak, hain olmak, hatta terörist olmak…

Bazen kendine kızıp “ben de şöyle olacağım, ben de böyle olacağım” diyorsun. Olamazsın, olamayacağını sen de biliyorsun. Belli ki senin mayanda yok eğilip bükülmek, dalavere işlere girişmek, onu bunu kandırmak, gariban görünce çökmek, muktedir görünce el pençe durmak… Kolay iş değil bunlar. O kıvama gelinceye dek nelerini satıyor o insanlar. Nelerini kaybediyor, kazandığı üç beş çıkar uğruna. Senin hayatta taviz vermem dediğin değerleri saniyesinde harcıyorlar. Senin haram dediğine anında kılıf bulup vicdan rahatlatıyorlar. Senin yasa dediğine formalite diyorlar. Senin insaniyet dediğine enayilik diyorlar. Onlar değişmeyecek. Sen de…

Bu düzen değişecek gibisinden pembe hayaller söylemeyeceğim sana. Ancak şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki bu ülkede senin gibi milyonlarca insan var. Sesleri kötüler kadar çıkmasa da, varlıkları kötüler kadar hissedilmese de, yaptıkları kötülerin yaptıkları kadar dillendirilmese de var…

Fakat şunu asla unutma… Her şeye rağmen güzel yaşayan, doğru yaşayan sensin, güzel müzikten anlayan, güzel yemekten anlayan, güzel dostluklar kuran, gece rahat uyuyan sensin…

Ah be kardeşim… İyi ki varsın.