Çözüm İçin İstikamet Geriye Dönüş

Hemen hemen hepimizin özlemidir o eski mahalle komşuluğu. Herkesin birbirini tanıdığı ve birbirine güvendiği, mahallede ki çocuğun bütün mahallenin koruması altında olduğu, başına kötü bir şey geldiği zaman mahallenin büyükleri tarafından korunan kollanan eski birlik beraberlik. Mahallede ki düğünün ve cenazenin bütün mahalle tarafından sahiplenildiği gereken hizmetin yine bütün mahalleli tarafından yapıldığı o güzel günler. Bir vesile ile bir araya gelindiğinde anlatılır bu güzel anılar değil mi?

Hadi bakalım tarih bize o özlemini duyduğumuz günleri tekrar yaşama fırsatı veriyor, kim o günleri özledi ve bu konuda kimler daha samimi ve yine o günler için kim neyi feda edebilecek göreceğiz. Ekonomi malum, tarım ha keza o da ortada hepimiz doluşturulduk şehirlere yüksek katlı binalara, bir harp ilan edilse sadece üç büyük şehir vurulsa ülke nüfusu yarı yarıya azalacak durumdayız. Ekonomik göstergeler böyle devam ederse kim neyini paylaşacak komşusu ile ya da komşuyu geçtim akraba, eş, dost, kardeşi ile bakalım, market raflarındaki sıvı yağı üçer beşer alıp stoklayanların kafa yapısı ile mi bu süreç atlatılacak?

Bu süreç insana kendini sorgulama fırsatı da veriyor görebilirsek eğer, bahsettiğimiz değerlerimizi kim aldı elimizden ya da ne oldu kim değiştirdi bizi?

Mevcut durum iyi analiz edilip tedbirler alınmaz ise korkarım ki bu günlerimizi bile aratacaklar bize, peki kim bunu aratacak olanlar? Buyurun beraber arayalım.

Geçmişte bir babanın kazancı ile doğup büyüyüp okuyup iş güç sahibi olan insanlarız, bu zamanla aile de her iki kişinin yani kadının ve erkeğin çalışması ile aynı standardı zar zor koruyabildiği bir sürece evirildi. Günümüz ise her iki ebeveynin de çalışıp yine de yetiştiremediği bir duruma evirilmek üzere, nereye kadar gidebileceğini sanıyorsunuz bunun böyle?

Baya bir geriye gitmekte fayda var buraya adım adım nasıl gelindiğini görmek için fakat ben o kadar gitmeyeceğim, yirmi yıl bile yeterli nasıl geldiğimizi görmek için.

2000 yılında bir litre mazot almak için 2,48 kilogram buğday satmak yeterli iken, 2011 yılında bu oran bir litre mazot için 7 kilogram buğdaya yükselmiş olup günümüzde ise bu oran 6 kilo buğday satıp 1 litre mazot alınabileceği şeklinde bir hesap çıkmaktadır en azından bu günlük için.

Çiftçi ektiği biçtiği ile para kazanamıyor üstüne bir de borçlanıyorsa neden yapsın bu işi? Bunun gibi binlerce örnekle çoğaltılabilir bu sürece yol açan problemler.

Peki eğitim! Köy enstitülerinin var olduğu dönemler de köylerde tarımdan inşaata, endüstriden ekonomiye varana kadar eğitimler veriliyordu bilinçli ve eğitimli bir halk geliyordu, bu milletin eğitimli olmasını istemeyenler kimler ise bu ülkeyi bu hale getirenler de onlardır bana göre.

Mübareğin dediği gibi “ saban kılıçtan üstündür.”

Bizim acilen geriye gitmemiz lazım ileriye değil…