Üçüncü Bir İttifak Mümkün

Erdoğan’ın ısrarla erken seçimin gündemlerinde olmadığını söylemesine rağmen siyaset gündemi seçim havasından çıkamıyor. Bu duruma içinde bulunduğumuz ekonomik koşulların neden olduğu aşikâr. Erken seçim tartışmalarının gündemde olmasında yadırganacak bir durum görmüyorum.

Dünyanın neresinde olursanız olun böylesi bir ekonomik tabloda tüm muhalefet partileri erken seçim talebini kamuoyuna sunar. Fakat benim yadırgadığım şey muhalefetin meşru talebini dile getirirken hala özgün bir alternatif olma iddiasını gösterememiş olmasıdır. Ekonomik krizden kaynaklı erken seçim talep eden muhalefetin mevcut ekonomiye ciddi, özgün ve kalıcı bir çözüm üretmesi gerekiyor.  Ne yazık ki en büyük muhalefet bloğu olan Millet İttifakı’nda özgün ve sorunları kökünden ele alan bir yaklaşım görülmüyor.

Millet İttifakı içerisinde yer alan partilerin yaşanılan ekonomik krize dair eleştirileri ve olası iktidar değişikliğinde yapacaklarına dair verdikleri ipuçlarını yüzeysel buluyorum. Cumhur İttifakı iktidarda olması sebebiyle mevcut durumu savunması ve de köklü değişimler vadetmemesi beklenen bir durum. Fakat iktidar alternatifi olarak görünen muhalefet partilerinin iktidarla temelde aynı dil ve paradigmalarda buluşması anlaşılması güç bir durum.

Geride bıraktığımız yerel seçimlerde özellikle büyükşehirlerde başarı elde Millet İttifakı partilerinin sözünü ettiğim özgün politikaları hayata geçirememeleri sebebiyle, yakaladıkları büyük fırsatı verimli kullanamadıklarını düşünüyorum. İnsanlar; özellikle de “z kuşağı” dediğimiz genç insanlar eski söylemlerden, var olanın tekrarından, günü kurtarma odaklı yüzeysel açıklamalardan fena halde bıkmış durumda.

Bana kalırsa tüm koşullar oluşan iki kutuplu siyasetin dışında üçüncü bir ittifak ve anlayışın gelişimi için uygun. Cumhur İttifakı ve Milet İttifakı’nın yüzeysel ve sığ tartışmalarının ekonomik ve sosyal krizlere çözüm üretmediği aşikâr. Bu noktada krizin faturasını iktidar ve muhalefete eşit kestiğim düşünülmesin. Elbette kötü gidişattaki sorumluluğun aslan payı iktidarın. Fakat yukarıda bahsettiğim gibi muhalefet özgün bir alternatif geliştiremezse tarih başarısızlık anlatılarına mevcut muhalefeti de koyacaktır.

Peki üçüncü ittifakta kimler yer almalı?

Tüm ideolojileri ve politik bagajları bir kenara bırakarak sade bir yurttaş olarak böyle bir ittifakta yer alacak partilerden beklentim şunlar;
1- İsmi kirlenmemiş, sermaye veya farklı güç odaklarıyla çıkar ilişkisi kurmamış isimleri bünyesinde barındıran,

2- Kapitalizme temelden itirazı olan fakat devşirme sosyalist ve demode ezber söylemlerden uzak duran,

3- Türkiye’de yaşanan ekonomik, siyasal ve sosyolojik tüm sorunları rasyonel bir bakış açısıyla, paylaşımcı ve yapıcı anlayışla özgün çözümler üreten,

4- Üretimin temelini oluşturan fakat gelir dağılımında pastadan en az dilimi alan sanayi ve tarım işçilerinin, hizmet sektöründeki emekçilerin gerek çalışma saatlerinde gerekse emeklerinin ücretlendirilmesinde adilane ve kalıcı çözümler üreten,

5- Ekolojik dengeyi ve insan yaşamını korumayı temel hedef edinen, bunları kar odaklı bir yaklaşımla riske etmeyen, bugünü değil yarını da düşünen anlayışla hareket eden,

6- Türkiye gibi etnik ve inanç çeşitliliği bol bir ülkede etnisite üzerinden siyaset oluşturmayan,

7- Dış politikayı iç politikaya alet edici şovenist bir söylemle oluşturmayan, hem içeride hem dışarıda barış odaklı yaklaşım sergileyen,

Üçüncü bir ittifak mümkün.

Elbette bu kriterler detaylandırmaya ve altının doldurulmasına muhtaç. Fakat bu köşede özetle bunları söyleyebilirim.