Zamanı Kullanmak

Olaylar, olaylar derken artık Eylül geldi ve daha sıkı bir iş ve okul temposu bizleri beklemekte. Hal böyle olunca da genel olarak çoğu insanın mustarip olduğu bir konuyu da ön plana çıkarmakta bu süreç. Zaman yönetimi.

Zaman doğru kullanıldığında, asla ihanet etmeyen bir şeydir. Yanlış kullanıldığında da geri döndürülemez olduğundan dikkat ve özen isteyen bir durumdur. Zaman yönetimi konusu hep konuşulan, irade terbiyesi içinde ele alınan birincil konulardandır. Bunlarla alakalı arka arkaya maddeler sıralanır. Bir şunu yapmalısınız, iki şöyle olmalı şeklinde. Ama ben, bu konunun kişisel olduğuna inandığımdan bazı maddeler hariç her maddenin, her insana uyduğunu düşünmüyorum. Bu kanıyı kendi üzerimden örneklendirecek olursam; zaman yönetiminde ilk maddeye hep ne koyarlar? “Sabahları çok erken kalkıp güne erken başlamak”. Hayata geçirildiğinde bu maddenin gerçekten işe yaradığına ve sonuç verdiğine inanıyor, etrafımdaki insanlardan da teyit edebiliyorum.

Kendime döndüğümde ise, özellikle son bir, bir buçuk senedir kendimi erken kalkmaya zorluyorum, alıştırmayı kafama koyuyorum. Hatta kendi başıma yapamadığımı gördüğüm durumlarda sabah yoga, kitap okuma grupları gibi etkinliklere katılmayı denedim. Öyle durumlarda da karşımdakilere karşı sorumluluğum olduğu için katıldım ama bittiği an geri uyumaya döndüm çünkü psikolojik olarak erken kalkmış ve az uyumuştum. O etkinlikler bitip kendi halime kaldığım an tabi ki alarmlar yeniden kuruldu ama sürekli erteleme durumu. Geç uyandığımda bak bugünde erken kalkamadım diyerek tüm gün buna kafayı takarak geçirmenin, kendi kendimi gerçekten mutsuz ettiğimi gördüm. Böyle olunca da hem sabahı verimsizleştiriyorum hem önümdeki tüm günü tabi ki aynı çabayla geçen bir sonraki günü diye diye kafamda bir takıntıyla geçen zaman döngüsüne döndü.

Eee, hani ben verimli zaman geçirmek için erken kalkacaktım. Böyle yaparak o günün verimini geçtim genel olarak verimsiz bir zaman girdim. Çünkü geç kalktığım zaman en azından iş yaparken az ama öz önündeki işe odaklanıp yapıyorsun.

Hal böyle olunca dedim ki, demek ki sen fıtrat olarak erken kalkmamalısın. Bunu ilk dediğim zamanlar bir de şunu geçirdim zihnimden; acaba bu kabulleniş kolayıma gittiği için mi böyle yapıyorum, tembellik mi ediyorum. Fakat ara ara tekrar denemeler yaptım fakat değişen hiçbir şey olamadı ki ben normalde başka konularda tembel ya da harekete geçmekte zorlanan bir insan değilimdir. Diğer bir çevresel etken olarak çoğu özelliğimi aldığımı düşündüğüm babamda da böyle bir bilgi yok maalesef. O da kendimi bildim bileli geç kalkar, mesaiye bile kalkmakta zorlanır. Allahtan benim mesaiye uyanmada ya da planlanan saatlerde yola çıkma durumlarında sorunum olmadığı için kendimi o noktada takdir ediyorum.

Bu konudan özellikle bahsetme sebebimde etrafımda gördüğüm bu gibi durumların insanları rahatlatması beklenirken ekstra strese soktuğunu görmem oldu. Evet, bazı insanlardan bu gibi değişimlere çok kolay uyum sağlayıp hayatlarını bu şekilde planlayıp devam etmeleri kolay olabilir, fakat her zaman denildiği gibi kendimizi bilip tanımayı bizim böyle bir yeniliğe ya da değişime hazır olup olmadığımızı göz ardı etmemek te gerekli. Erken kalkmadan ya da genel kurallar olmadan nasıl verimli ve mutlu oluruzun peşine düşmek daha kıymetli ve motive edici olur diye düşünüyorum naçizane.

İrade terbiyesi kitabında söylenen “Zaman onu doğru kullanana asla yanlış yapmaz” sözünü motto edinirsek bize iyi gelecektir.