Tabu, İnanç, Kadın…

Dünya tabu ile inancın birbirine girdiği ilginç bir süreçten geçiyor. Ne gariptir ki bunların birçoğu kadın üzerine kurgulanıyor.

Tayland’ın yerli kabileleri ile ilgili bir belgesel izlemiştim. Evli kadınların kendilerini eşlerine, bekar olanların ise kendilerini eş adaylarına beğendirebilmek adına, boyunlarını uzatmak için taktıkları halkaları vardı. İşin ilginç olan tarafı ise aslında boyunları uzamıyor, takılan boyunluğun oluşturduğu baskı sebebiyle göğüs kafesleri aşağı doğru iniyordu.

Bir kadının boynundaki halkaların üzerine yeni bir tane halka daha ekleyebilmek için bütün halkaları çıkarmaları gerekiyordu. Bu işlem esnasında boyunu açıkta kalan kadının yüzünden utanma hissi gayet net bir şekilde okunabiliyordu. Bu utanma hissinin nedeni sorulduğunda ise “boynumda ki halkalar olmadan kendimi çıplak hissediyorum.” cevabı alınıyordu. Bu duyguya sahip olmalarını çok garipsemiştim tabi ki.

Yine aynı kabilenin erkeklerinin ise boynuna halka takmayan kadınların bütün erkeklere bakabileceğini, halka takan kadınların ise sadece kendi eşlerine bakabileceğine dair garip bir inançları vardı.

Yeryüzünde Kadın; ahlaklı olduğunu kanıtlayabilmek için, o kabilede halka, başka bir yerde farklı ritüeller ya da görenekler adını her ne koyarsanız artık, uygularken erkeklerin böyle bir derdi olmuyor.

Pakistan’da erkek çocuğu olmayan aileler, diğer kız çocukları yanlarında erkek olmadan dışarı çıkamayacakları için, bir kız çocuğunu erkek kıyafetleri ile büyütüyor. Ergenliğe girip göğüsleri büyümeye başladığında bez ile sıkı sıkı sarıp, gelişimini engelliyorlar. Bu süreci doğal seyrinde tamamlayamayan ve bütün kız kardeşleri evlendikten sonra gerçek kimliğine dönmekte zorlanan ve erkek olarak hayata devam etmeyi tercih eden bacha posh’lar (Farsça da erkek gibi giyinen kadın) meydana gelmesine sebep oluyorlar. Tabi ki bura da sorun olan erkek gibi giyinmeleri değil gerçek kimliklerine dönememeleri.

Bu bana antik mısır uygarlığının ilk kadın firavunu Hatşepsut’u hatırlattı. O da yirmi beş yıllık hükümranlığı için de kendi resim ve heykellerini sakallı ve firavun kıyafetleri ile erkek gibi resmedilmesini istemişti.

Almanya da 1970’lerin başında kadın sığınma evlerinin feminist gruplar tarafından açılmış olması da en azından o dönemde oradaki erkek zihniyetinin dünya genelinden pek de farklı olmadığı kanısını doğuruyor.

Kadın olmak sadece coğrafyamız da değil bütün dünya da zor anlaşılan. İnsan ister istemez; “kader olan coğrafya mıdır? Yoksa erkek egemen bu dünya da kadın olmak mı dır?” Diye sormaktan kendini alamıyor.